Hallo allemaal,

Bij deze nog even een blog over de Kilimanjaro trip. Inmiddels ben ik alweer een weekje thuis in het heerlijke koude Nederland maar hierbij dus nog even een terugblik:

Kilimanjaro beklimmen was echt zo gaaf om mee te maken, ik ging samen met een huisgenootje en we zaten in een groepje met nog 2 andere jongens die we van te voren nog niet hadden ontmoet. Maar dat bleek gelukkig echt heel goed uit te pakken want we hadden een goeie klik met hun en hebben een hele gezellige tijd gehad daar op de berg. De eerste paar dagen was de ‘klim’ echt heel goed te doen en konden we lekker genieten van het mooie uitzicht en alle verschillen klimaatzones waar we door heen gingen. Zo begonnen we in een regenwoud en zaten we na twee dagen al in een soort van droog woestijngebied. Als we dan na onze hike aankwamen op een kamp werden onze tentjes snel opgezet door de porters en begon de kok snel met het maken van de lunch. In de tussentijd waren we eigenlijk de hele tijd gezellig aan het kaarten met z’n allen en ons zelf aan het opwarmen met warme theetjes. Als de lunch dan klaar was werden we allemaal heel blij. De service was echt zoo goed dat het haast als luxe voelde om zo die berg te beklimmen. We kregen altijd warme soepjes en de lekkerste maaltijden voorgeschoteld. Elke ochtend werden we zelfs gewekt met een (instant) koffie of thee. Dat maakte het toch echt wel makkelijker om de tocht en vooral de kou door te komen. Overdag tijdens de wandelingen was het vaak goed te doen met de kou omdat de zon er dan bij was. Maar ’s avonds werd het altijd zo ontzettend koud dat we met zelfs 3 truien nogsteeds niet lekker konden slapen. Vooral de laatste nacht was zwaar. We werden om 0.00 uur ‘s nachts wakker gemaakt om naar de top te lopen. Dit doen ze zodat we de top, als het goed is, met zonsopkomst bereiken. Nou dat was gelukkig zo!! Na ruim 6 uur achter elkaar gelopen te hebben en ruim 1200 meter gestegen te zijn hebben we de top behaald! Wat een opluchting was dat, stiekem waren we allemaal een beetje bang dat we het niet zouden redden. Maar eenmaal op de top en de zon zien opkomen waren we allemaal zo blij en beseften we wat we gedaan hadden, we waren op het hoogste punt van heel Afrika, 5895 meter hoog! Even wat foto’s maken en snel weer naar beneden omdat het gevaarlijk is om langer dan 15 minuten op de top te zijn vanwege het lage zuurstofgehalte. De motivatie was er wel echt uit nadat we de top hadden bereikt en niemand had nog zin om na 6 uur lopen ook weer terug naar het kamp te lopen, maar ja wat moest dat moest dus daar gingen we weer. Binnen 2 uur hadden we ons kamp gelukkig alweer bereikt en mochten we even slapen en kregen we nog een ontbijtje. Normaal gesproken ga je op de dag dat je de top bereikt niet ook nog helemaal terug naar het begin, maar onze guide vond dat wij zo’n sterke groep waren dat hij ons de optie gaf om in 1 dag helemaal naar beneden te lopen. Optimistisch als we waren vonden we dat geen slecht idee omdat we allemaal heel graag weer een lekkere douche wilden en een goed bed om op te slapen. Dus daar gingen we weer, na een dutje van 1 uur gingen we van start met de laatste wandeling. In 5 uur zijn we van ons kamp terug naar het begin gelopen. Nou dat waren misschien wel de zwaarste 5 uur van de hele trip. Het tempo zat er flink in en om naar beneden te lopen was niet erg prettig voor de knietjes. Uiteindelijk beneden waren we kapot, we hadden ruim 13 uur gelopen die dag en konden echt niks meer doen. Eenmaal in het hostel aangekomen vielen we bijna gelijk in slaap. Maar wat een heerlijke ervaring was dit zeg! Ik zou het zo nog een keer doen. Misschien wel de beste week van m’n hele Tanzania avontuur.

Ik zal ergens deze week nog een blog over de laatste week op Zanzibar schrijven en dan zijn jullie echt weer helemaal up to date!

Xx Laura