Hallo allemaal daar ben ik weer, op het moment dat ik dit schrijf zit ik in een jeep onderweg naar safari dag 2. Maar ik wil even een korte samenvatting geven van mijn week want dat was me er eentje zeg. Ik begon maandag met m'n eerste werkdag in het ziekenhuis op de labour ward. Ik was een beetje zenuwachtig maar had er ook veel zin in. Toen ik aankwam was er iemand van Projects Abroad om me rond te leiden en hij bracht me naar de afdeling waar ik de nurses ontmoette. Dat ging al een beetje raar want ik werd van de ene naar de andere nurse verplaatst (ik zou er met eentje meelopen). Uiteindelijk was er dan toch 1 nurse die mij mee wou nemen gedurende de dag. Maar ik voelde vanaf het begin eigenlijk al dat ik niet helemaal welkom was daar. De mensen praatten alleen maar in Swahili met elkaar, ook als ik erbij sta en er wordt mij niks uitgelegd. Als ik om wat uitleg vroeg kreeg ik dat in 1 zin en that's it. Ik voelde me gewoon helemaal niet welkom daar en na een lange dag van 7 tot 5 van huis te zijn moest ik thuis echt even bijkomen. Gelukkig heb ik de liefste huisgenootjes en kon ik m'n hart bij hun luchten. Ik besloot om morgen weer te gaan en mezelf meer open op te stellen en meer vragen te stellen, ook nam ik een notitieboekje mee zodat ik af en toe wat op kon schrijven.

De volgende dag begon ik in een klein 'kerkje' van het ziekenhuis waar elke ochtend een ritueel is met gebeden en zang. Dat vond ik wel heel bijzonder en mooi om mee te maken, ookal kon ik de taal niet begrijpen. Toen dat was afgelopen ging ik naar de afdeling waar ik met weer een andere nurse mee mocht lopen. Deze dag bevestigde het nare gevoel van gister en ik wist dat ik hier niet gelukkig van zou worden. Ik voelde me er echt niet op m'n plek en werd er zelfs een beetje ziek van.

Ik heb een gesprekje aangevraagd met de project leider en ik maakte duidelijk dat het voor nu even genoeg was in het ziekenhuis. Ik wilde een ander project proberen, het teaching project, waar mijn kamergenootje heel enthousiast over is. Dat heb ik vrijdag ervaren en wow wat een verschil is dat zeg. Ik voelde me zo welkom geheten door de kinderen en de teachers en ik was veel blijer daar. Dit ga ik nu doen, misschien voor de rest van de tijd of misschien wil ik na een maand weer eens het ziekenhuis proberen want dat was natuurlijk wel de reden waarom ik hier kwam. Maar het fijne is dat projects abroad heel flexibel hiermee omgaat en ze willen echt het beste voor me, ze gaven me dan ook meteen de optie dat ik altijd terug kan switchen naar het ziekenhuis of naar een ander ziekenhuis kan gaan als ik dat wil proberen.

Voor nu blijf ik dus even op de school met de veel te schattige kindjes, maar wie weet wat de toekomst brengt..!

In m'n volgende blog zal ik jullie vertellen over dit safari weekend waar ik erg van aan het genieten ben!